Οι Κολοσσοί του Έρωτα

Όλοι έχουμε ακούσει, ανεξαρτήτως γενιάς και ηλικίας, για τα περίφημα greek καμάκια. Τους τύπους με τα ανοιχτά πουκάμισα και τις χρυσές αλυσίδες να εξέχουν στο στέρνο, τα κολλητά παντελόνια και τα «σκοτωμένα» αγγλικά. Είναι αυτοί που έκαναν το φλερτ ένα μοναδικό καλτ φαινόμενο αλωνίζοντας στις ντισκοτέκ των ελληνικών νησιών τις δεκαετίες ’70 και ’80 καμακώνοντας ηλιοκαμένες τουρίστριες.

Έχουμε δει αντίστοιχες κινηματογραφικές περσόνες και σε πολλές ελληνικές ταινίες, όπως το «Κορίτσια για φίλημα» του Γιάννη Δαλιανίδη, αλλά κυρίως στις βιντεοταινίες που κυκλοφορούσαν το ’80 και ’90. Κι αν σήμερα η εικόνα που έχουμε για τα greek καμάκια πλησιάζει τα όρια της γραφικότητας ή προσβάλλει τις στοιχειώδεις φεμινιστικές μας πεποιθήσεις, στην εποχή τους μεσουρανούσαν.

Μια ενδιαφέρουσα αναδρομή, με απολαυστικά ενσταντανέ, σε αυτό το φαινόμενο επιχείρησε ο σκηνοθέτης Νίκος Μιστριώτης. Παρέα με τη Μαρία Κουφοπούλου, η οποία ανέλαβε τη δημοσιογραφική έρευνα, έκαναν το ντοκιμαντέρ «Οι κολοσσοί του έρωτα», με ακριβώς αυτό το θέμα, δηλαδή τα ελληνικά καμάκια της Ρόδου. Πρόσφατα, μάλιστα, κέρδισαν το Βραβείο ντοκιμαντέρ στο 4ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Λος Άντζελες.


Η διεθνής καριέρα ήταν, άλλωστε, ο εξαρχής στόχος. «Θέλαμε να κάνουμε ένα ευχάριστο ντοκιμαντέρ, το οποίο να ασχολείται με την ιστορία της νεότερης Ελλάδας, αλλά να μπορεί να έχει μια διεθνή πορεία», μας λέει ο Νίκος Μιστριώτης, ο οποίος έχει πίσω του πολύπλευρη εμπειρία: οπερατέρ, σκηνοθέτης, παραγωγός ντοκιμαντέρ σε πολλές χώρες, ενώ έχει καλύψει και πολέμους.

Είχε και ο ίδιος ως πιτσιρικάς δει από κοντά τα καμάκια. «Πήγαινα στα ελληνικά νησιά και έβλεπα πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα σε σχέση με την ερωτική συμπεριφορά», θυμάται. Για να υποστηρίξει όμως το θέμα του, να το κάνει ζωντανό και σπαρταριστό, έπρεπε να βρει αυτόπτες μάρτυρες της εποχής.


Ντίσκο: ο ναός του έρωτα

Όπερ και εγένετο. Στους «Κολοσσούς του έρωτα» εμφανίζονται πέντε πρωταγωνιστές. Ο 55χρονος Μπρούνο, ο οποίος δεν έχει… παραδώσει τα όπλα και κυνηγά ακόμη ξένες τουρίστριες. Κάποια στιγμή μάλιστα επαίρεται ότι έχει «κυκλοφορήσει» 2.500 γυναίκες, θυμίζοντας τα ανέκδοτα με τους κυνηγούς και τους ψαράδες που παραφουσκώνουν τα κατορθώματά τους.

Ο 51χρονος Γιάννης Κλούβας -ο οποίος είναι πλέον παντρεμένος με Φινλανδέζα-, υπήρξε ιδιοκτήτης της θρυλικής ντισκοτέκ «Highway», που κατασκευάστηκε στα πρότυπα του αγγλικού «Hyppodrome». «Η ντίσκο υπήρξε ο ναός του έρωτα», μας λέει ο Νίκος Μιστριώτης. Αλλωστε, όπως αποκαλύπτεται στο ντοκιμαντέρ μέσα από τις μαρτυρίες, το ταλέντο στο χορό ήταν απαραίτητο εφόδιο για καμάκι. Χωρίς φιγούρες δεν έκανες τίποτα!

Μιλούν ακόμα ο 42χρονος Γιώργος, ο οποίος παντρεύτηκε μια Δανέζα χορεύτρια στριπτίζ και ο 44χρονος Τάκης, ο οποίος παντρεύτηκε Νορβηγίδα. Συμμετέχει και ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης.

«Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 έως τις αρχές του ’80 έγιναν στην Ελλάδα 4.000 μεικτοί γάμοι. Εκείνη η περίοδος άλλαξε τελείως κάποιους ανθρώπους. Ταξίδεψαν, αγάπησαν, γνώρισαν διαφορετικούς τρόπους σκέψης. Εμαθαν να ζούνε με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Τότε, στα ελληνικά νησιά, είχε δημιουργηθεί μια πρώτη Ευρωπαΐκή Ενωση», λέει ο Νίκος Μιστριώτης. Θεωρεί, μάλιστα, ότι δεν είναι τυχαίος ο σημερινός κοσμοπολιτικός χαρακτήρας της Ρόδου, αλλά και το γεγονός ότι υπάρχει στο νησί σχολείο όπου διδάσκονται εννέα διαφορετικές γλώσσες. Προσθέτει και μια ακόμη κοινωνική διάσταση: «Τότε δημιουργήθηκε μια νέα κατηγορία μεταναστών, οι ερωτικοί μετανάστες», λέει. Εννοεί αυτούς οι οποίοι ακολουθούσαν τις συντρόφους τους τον χειμώνα στην Ευρώπη.


Οι Ελληνίδες ούτε φιλί δεν έδιναν

Μέσα από τις συνεντεύξεις ανιχνεύονται και τα κοινωνικά αίτια της έξαρσης αυτού του φαινομένου, με πρώτο φυσικά τη ραγδαία ανάπτυξη του τουρισμού. «Φανταστείτε τι έγινε. Εκεί που ένιωθες εγκλωβισμένος σ’ ένα νησί, ξαφνικά προσγειώνονται αεροπλάνα που φέρνουν ξανθές, απελευθερωμένες κουκλάρες, έτοιμες να σε γνωρίσουν. Μην ξεχνάτε ότι οι Ελληνίδες δεν έδιναν ούτε ένα φιλί χωρίς να τις παντρευτείς», λέει ο σκηνοθέτης.

Ενα από τα πράγματα που έκανε εντύπωση στον Νίκο Μιστριώτη ήταν, όπως λέει, «το ότι, τελικά, το καμάκι ήταν ένας τρόπος ζωής. Ενα καθημερινό, ατελείωτο πάρτι, όπου αυτοί οι άνθρωποι ασχολούνταν με το σεξ, το ντύσιμο και το χορό». Στο Ναύπλιο, μάλιστα, υπήρχε ένας σύλλογος με το όνομα «Octapus», που είχε βγάλει τον δεκάλογο του καμακιού. Ενας από τους κανόνες, για παράδειγμα, ήταν ο «γαμπρός» να ξεναγήσει την τουρίστρια στις αρχαιολογικές ομορφιές, προτού τη ρίξει στο κρεβάτι.

«Πολλοί έχουν ωραίες αναμνήσεις από αυτή την εποχή, που ήταν… κιτσοπόπ», καταλήγει ο Νίκος Μιστριώτης. Το ξέφρενο ερωτικό γλέντι, βέβαια, κράτησε μέχρι την εμφάνιση του AIDS. «Κι έτσι όλο αυτό ξεθύμανε. Πέρασε η μόδα της ντίσκο, ο τουρισμός μεταφέρθηκε και σε άλλα μέρη. Ηταν το τέλος εποχής», προσθέτει.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Οι Ελληνίδες απελευθερώθηκαν. Αλλά και το ίδιο το φλερτ γίνεται αλλιώς. Η τεχνολογία έχει μπει γερά στο ερωτικό παιχνίδι: κινητά, Ιντερνετ, facebook. Αυτό είναι και το θέμα του επόμενου ντοκιμαντέρ του Νίκου Μιστριώτη, που θα λέγεται «Καμάκι reloaded». Μέχρι να το βάλει μπρος είναι σε τελείως άλλο κλίμα. Προηγείται ένα ντοκιμαντέρ που δουλεύει αυτόν τον καιρό, με θέμα την παράνομη κατοχή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στο Βρετανικό Μουσείο.


Η γυναικεία πλευρά της ιστορίας

Χρειαζόταν στο ντοκιμαντέρ και άλλη πλευρά του νομίσματος. Η μαρτυρία ενός από τα θηράματα των «καμακιών». Βρέθηκε στο πρόσωπο της Τάρζα, μιας 50χρονης σήμερα Φινλανδέζας, η οποία ήρθε στην Ελλάδα ως ξεναγός και την πρώτη νύχτα γνώρισε τον μετέπειτα Ελληνα σύζυγό της. Αυτή συμπληρώνει την ιστορία από την ανάποδη, εξηγεί, δηλαδή, το πώς έβλεπαν οι τουρίστριες τους Ελληνες «γαμπρούς». Αλλά και πώς τις αντιμετώπιζαν οι συντηρητικές Ελληνίδες πεθερές, σε περίπτωση που η σχέση πήγαινε ένα βήμα παραπέρα, όπως ακριβώς η δικιά της.